We werden doorverwezen naar de tongriemkliniek in Groningen, waar drie weken later haar tongriem gelaserd is.
Om de week vragen wij aan een Real Mom of zij de NurtureGoods ervaring willen. Deze mama’s gebruiken een borstkolf van NurtureGoods om zo hun ervaringen te beschrijven en te delen. Zo hopen wij de NurtureGoods ervaring meer onder de aandacht te brengen en jou te helpen bij het maken van een keuze. Deze week is het de beurt van mama Lydia. Lees jij mee?
De NurtureGoods ervaring van Lydia (Instagram @lydiasiderius).
Een té korte tongriem gooide roet in het eten
Toen ik de Nurture Goods-kolf voor het eerst voorbij zag komen, dacht ik: wow, die is mooi (en) compact! “Ideaal voor als ik weer aan het werk moet”, hoorde ik mezelf zeggen. Vijf jaar eerder zat ik elke dag aan de eettafel met een apparaat erop dat de halve tafel in beslag nam. Het was dat het ‘moest’ maar wat maakte die kolf een lawaai. Toen mijn verlof erop zat, betekende dat meteen ook dat de borstvoedingsperiode van mij en onze oudste dochter ten einde kwam. Toen ik december 2021 weer een positieve test in handen had, wist ik één ding zeker: ik wil graag borstvoeding geven. En deze keer ‘echt’. Volledig én voor langere tijd.
Een mooi streven, het bleek makkelijker gezegd dan gedaan. Tuurlijk kent elk borstvoedingsavontuur zijn uitdagingen. De één heeft onder- en de ander overproductie. Maar dat een té korte tongriem roet het eten kon gooien had ik nog niet bedacht. Imre werd in augustus geboren en groeide in de kraamweek als kool. Het gaf me het vertrouwen dat vorige keer ontbrak; waar we bij onze oudste dochter al op dag twee startten met bijvoeding (kunst) legde ik Imre nu gerust tien of vijftien keer per dag aan. De manier om vraag en aanbod op elkaar af te stemmen.
Toen Imre na een paar weken niet meer standaard om de twee of drie uren om voeding vroeg, zat ik iedere avond op de bank te kolven. Mijn verlof was nog niet om of de kolf kwam al van pas! Ik leerde het apparaat kennen en testte alle functies uit. Ik was positief verrast door alle standen, de zuigkracht en de vriezer kwam steeds voller. Maar mijn tepels deden zeer. Na iedere voeding, behalve als ik kolfde. En dat viel toen ineens op. Half september riep ik toch weer de hulp in van een lactatiekundige, die graag eens een voeding mee wilde kijken. Al in de kraamweek had ze tips met betrekking tot aanleggen gegeven, omdat na elke voeding een soort streep over mijn tepel zat. Ze begon haar bezoek met wegen en ontdekte dat Imre niet zo snel groeide. Haar groeicurve buigde een flink stuk af. Een domper. We hadden immers zo’n vliegende start gehad!
Eén blik in Imres mond later was duidelijk waarom: haar tongriem was te strak. We werden doorverwezen naar de tongriemkliniek in Groningen, waar drie weken later haar tongriem gelaserd is. Tránen, bij ons beide, maar voor het goede doel. Eén puntje: ze moest na de behandeling wel even opnieuw leren drinken. Nou, dat ‘even’ had iets meer om de hakken. Aanhappen aan de borst lukte haar namelijk niet meer. Ik kolfde om stuwing te voorkomen en mijn productie op gang te houden, terwijl we ondertussen ook verschillende flessen met afgekolfde melk aanboden. Allemaal zonder succes. Gelukkig pakte ze na ruim 24 (eindeloze) uren mijn borst weer, maar tijdens de nacontrole bleek dat het littekenweefsel zo snel gegroeid was, dat ze nog eens behandeld moest worden.
Vier weken na de eerste behandeling begon het hele feest – inclusief opnieuw leren drinken – opnieuw. Ondertussen ging de kolf mee op vakantie en stond-ie iedere avond naast mijn bed. De tweede laserbehandeling was wel succesvol. Éindelijk had ik niet meer na elke voeding een brandend gevoel aan mijn tepels en nog veel belangrijker: Imre begon te groeien. En hoe!
Mijn verlof verlengde ik met vier weken, maar op vijf december mocht ik weer aan het werk. Essentials: mijn laptop én kolf. En hoewel ik op het werk kolven toch echt heel anders vind dan thuis, is het nog nooit een drempel geweest. De kolf is licht en gemakkelijk mee te nemen, de accessoires zijn na gebruik zomaar schoon. Op een wat hogere stand met dubbele inzet heb ik binnen een kwartier mijn borsten weer leeg. Tussendoor staat-ie gewoon op mijn bureau en dat valt op. In positieve zin! Zelfs mijn mannelijke collega’s zijn verbaasd over het compacte formaat (“Mijn vrouw had zo’n huge ass hutkoffer die ze mee moest slepen.”) en het mooie, simpele design.
Inmiddels voed ik vijf maanden. Volledig! Dag en (nog altijd drie keer ‘s) nacht(s). Als ik werk drinkt Imre een fles afgekolfde melk. Ik ben daar zo trots op, maar vooral ook dankbaar voor. De Nurture Goods-kolf heeft ons avontuur gered. Inmiddels heb ik al tientallen liters melk gekolfd en is ons meisje in gewicht verdubbeld. Wat was ik blij dat de kolf niet pas ná mijn verlof in de kast stond, want nee, een kolf is echt niet alleen of pas handig wanneer je weer aan het werk bent.
Veel liefs, Lydia
Wil jij meer weten over Lydia? Volg haar dan op Instagram @lydiasiderius