Door het bloedverlies stond ik 1-0 achter wat betreft borstvoeding, aldus de verloskundige en kraamverzorgende, waardoor mijn lichaam hier extra hard voor moest werken.
Om de week vragen wij aan een Real Mom of zij de NurtureGoods ervaring willen. Deze mama’s gebruiken een borstkolf van NurtureGoods om zo hun ervaringen te beschrijven en te delen. Zo hopen wij de NurtureGoods ervaring meer onder de aandacht te brengen en jou te helpen bij het maken van een keuze. Deze week is het de beurt van mama Roos. Lees jij mee?
De NurtureGoods ervaring van Roos (Instagram @yaarlou).
Zou borstvoeding geven dit keer beter gaan?
Op 29 april 2023 is onze tweede dochter geboren, Milou. Een hele fijne thuisbevalling zoals wij graag wensten! De eerste weeën kwamen in de ochtend. Waar ik eerst einde dag nog steeds leek te blijven hangen op 5 centimeter ontsluiting, ging het ineens bizar snel. In 1 uur tijd ben ik van 5 centimeter ontsluiting naar volledige ontsluiting gegaan, en met 4 minuten persen was Milou al op de wereld. Wat een verschil met mijn eerste bevalling! Perfect als je het mij vraagt. Helaas werden wij wat snel (voor korte duur) van onze roze wolk getrapt. Doordat het op het einde zo snel is gegaan, had ik helaas meer dan een liter bloed verloren en het leek niet uit zichzelf te stoppen. Waardoor er al snel een spuit in mijn been volgde en er een ambulance op de stoep stond. Ik voelde mij prima en dit was voor mij allemaal niet nodig. Maar daar dacht de verloskundige (begrijpelijk) anders over. Dat werd helaas een ritje naar het ziekenhuis, met Milou en papa in de auto er achteraan.
Aangekomen in het ziekenhuis was ik vrij snel stabiel. Gelukkig! Milou werd na aankomst in het ziekenhuis snel weer bij mij gelegd, waardoor ik toch wat emotioneel werd. Net geboren en gelijk al uit elkaar moeten. Wij hebben het geluk dat we vlakbij het ziekenhuis wonen, dus binnen een half uurtje lag zij wel alweer bij mij. Maar toch niet hoe ik het mij had voorgesteld. Maar anderzijds: Een bevalling valt niet te plannen en perfect uit te stippelen zeg ik maar altijd. Na veel geknuffel, huid op huid en wat onderzoekjes bij mij later kwam uiteindelijk de vraag of ik borstvoeding wilde geven. “Ja!” Ik was er klaar voor om mijn tweede ‘borstvoedingsavontuur’ aan te gaan. Bij mijn eerste dochter had het – voor mijn gevoel achteraf – te kort geduurd. Het hele ouderschap was nieuw voor mij en ik voelde mij er te onzeker over, mede omdat zij te veel was afgevallen. Wat ging er nou precies qua hoeveelheid melk in dat buikje? Die onzekerheid en de slapeloze nachten – omdat zij niet verzadigd leek – deed mij de keuze maken te stoppen met borstvoeding. Wat uiteindelijk natuurlijk ook prima was. Want eerlijk, fulltime kolven zag ik niet zitten. Voor de één is dit wel weggelegd maar dit zag ik mijzelf niet doen.
Dit keer was het wel mijn doel bij Milou om langer te voeden want ik vind tegelijkertijd borstvoeding zoiets prachtigs. Een kindje zien groeien op jouw eigen melk! Ik had mijzelf dit keer wel voorgenomen om minder streng te zijn voor mijzelf om mij hopelijk een schuldgevoel te besparen. Lukt het dit keer wel? Dan is het iets prachtigs en is iedere dag dat de borstvoeding lukt mooi meegenomen. Lukt de borstvoeding niet? Dan heb ik het wel geprobeerd en is het ook helemaal prima zo. Uiteindelijk werd Milou bij mij aangelegd, ze leek goed aan te happen en te drinken.
Twee dagen later, weer fijn thuis tijdens het weegmoment met de kraamverzorgende, bleek dat Milou bijna de grens van 10% had bereikt qua wat baby’s mogen afvallen. Ik kreeg gelijk een flashback naar mijn eerste borstvoeding avontuur. Gaat dit zich nou precies zo herhalen? Enigszins pessimistisch maar tegelijkertijd optimistisch met vertrouwen gingen we door. Door het bloedverlies stond ik 1-0 achter wat betreft borstvoeding, aldus de verloskundige en kraamverzorgende, waardoor mijn lichaam hier extra hard voor moest werken. Daarnaast dronk Milou ook niet effectief en bleek zij achteraf ook een te kort tongriempje te hebben. Milou had bijvoeding (kunstvoeding) nodig was de conclusie. Wat voelde dit falend maar uiteindelijk zette ik snel de knop om: “Dit is wat zij nu nodig heeft om aan te komen.“.
Daarnaast moest ik na de voedingen extra gaan nakolven om mijn productie te bekijken en wat op te krikken. Gelukkig had ik de borstkolf van NurtureGoods in huis! Het liefst had ik de kolf om een andere reden gebruikt, om onder andere later een voorraadje melk aan te leggen. Nu was ik zo blij dat ik deze kolf binnen handbereik had, precies op het goede moment. Waar ik in het begin maar een paar druppels kolfde, werd het kolfmoment na kolfmoment al steeds wat meer. De verschillende standen op de kolf zorgden ervoor dat ik het rustig aan kon opbouwen. Met de handige klok op de kolf kon ik de grens van 10 minuten kolven gemakkelijk bijhouden en dit steeds wat langer laten duren. Zo kon ik Milou naast de bijvoeding evengoed ook wat van mijn melk meegeven.
Uiteindelijk is mijn borstvoedingsavontuur ook dit keer vrij vlot gestopt om onder andere bovengenoemde redenen en verschillende factoren. Ondanks dat ik meer en meer kolfde, was het onvoldoende om er een volledige voeding voor Milou uit te halen. Het vroeg helaas te veel van mijn lichaam. Deze knoop doorhakken vond ik meer dan moeilijk. Ondanks dat ik mij had voorgenomen mij niet schuldig te voelen, voelde ik dit toch. Uiteindelijk kon ik dit gevoel snel omzetten. In the end heeft een baby en een gezin meer aan een happy mom. Nu ik zie hoe goed Milou groeit van kunstvoeding, maakt het voor mij ook makkelijker te accepteren dat het goed zo is. Op deze manier worden ze ook groot! Ik probeer het positief te blijven bekijken. Ik heb het geprobeerd en ben tegelijkertijd zó blij dat ik mijn eerste melk wel heb mee kunnen geven aan Milou. Dankzij NurtureGoods! 🤍
Heel veel liefs, Roos
Wil jij meer weten over Roos? Volg haar dan op Instagram @yaarlou